Faits divers

Hallo,

Zoals vorige keer beloofd, komt deze update iets sneller.

Sinds vorige post, heb ik weer een aantal leuke ervaringen gehad. Een eerste ervaring, was het feestje dat gehouden werd door mijn lab, samen met 2 andere labo’s. Tijdens dit feestje maakten we Japanse pizza’s. Dit komt neer op een soort van omelet, waarbij een slaatje, vlees (of garnalen of inktvis of ...) gemengd worden met ei. Dit wordt dan gebakken op een vuur. Het mengen van dit gerecht was een kunst op zich, en om daarna alles deftig te kunnen omdraaien op het vuur, was een hele uitdaging. Dit feestje bleek naderhand een soort van afscheidsfeestje te zijn voor mijn labgenoot, 2 andere Duitsers (die allen eind juli vertrekken) en ook voor mij (de pijnlijke realiteit komt dichter en dichter). We kregen van mijn lab daarvoor een zelfgemaakte kaart, waarin alle lableden een tekstje schreven. Daarnaast kregen we ook nog een jimbei voor de mannen en een jukata voor de vrouwen. Als tegenprestatie hebben we dan de rest van de avond in deze kleren rondgelopen. Deze avond eindigde voor de Japanners rond twaalf uur owv de laatste trein, waarna we met de buitenlanders (en 2 japanners die in de buurt woonden) nog een karaoke zijn gaan doen in onze nieuwe outfit. Het was het leuke eind van een geslaagde avond.

Deze week verder dan nog iemand geholpen met een eindwerk. Deze persoon had namelijk proefpersonen nodig die geen Kanji (Japanse/Chinese karakters) kenden, en die gewend waren om aan de rechterkant van de weg te rijden. Hij wou namelijk een auto-navigatiesysteem voor buitenlanders in Japan testen. Om dit systeem te testen, hadden ze een verschrikkelijk mooie autosimulator. Dit bestond uit een auto (logisch) die op een platform stond waarmee de bewegingen van de auto konden gesimuleerd konden worden. Dit geheel stond dan in een kamer, die volledig bekleed was met schermen om een volledig beeld van rijden op de gewone weg te creëren. Hierin rijden gaf in het begin een apart gevoel, maar was een unieke gebeurtenis. Ik had dit zeker gratis willen doen, maar deze man was zo dringend op zoek naar kandidaten, dat we zelfs betaald werden om dit te doen. Foto’s van dit experiment zou ik nog van deze student moeten krijgen, dus kan ik nog niet tonen.

Daarnaast ben ik deze week nog iets typisch Japans gaan doen, namelijk Pachinko. Dit komt neer op een soort van flipperen, waarbij je stalen balletjes in een machine moet schieten, en moet hopen dat deze in het goede gat vallen. We hadden de bedoeling van het spel niet echt door, maar het kon ons niet echt boeien, om het zacht uit te drukken. Dit spel is echter superpopulair bij Japanners. Getuige hiervan het enorme aantal speelhallen waar je dit kan doen, en het geld dat ze hieraan besteden. Als ik namelijk het aantal ballen dat ik kreeg voor 1000 yen vergelijk met het aantal ballen dat een aantal mensen daar had, schat ik dat die er 10.000-en yen doorjaagden op een avond.

Deze week heb ik verder dan nog Engelse thee gewonnen met een spelletje. Gezien het feit dat ik (bijna) geen thee drink, zal deze dus van Engeland naar Japan, en vervolgens terug naar België vliegen.

Deze week komt dan mijn moeder naar Japan, en zal ik als afwisseling van het zware labwerk een weekje met haar rondtrekken in Japan, om haar wat van het land te laten zien.

Tot de volgende